Анамның тарихы♥️
Бәрі қалай басталды.
Бірде бизнес басылымының бір журналисі бізге хат жазып, мынадай сұрақ қойды: Сіз аз ғана жылдың ішінде мұндай жетістікке қалай жеттіңіз?
Мен бұл сұраққа қатты таң қалдым, өйткені бүгінгі бизнестің артында тұрған Мамулины вкусняшки 3-4 жылдың ісі емес, анамның көп жылдық тәжірибесі. Мен журналистке мұны түсіндіре алмадым, бірақ бүгін мен барлығы қалай басталғаны туралы пост жазуды жөн көрдім.
Анам үнемі саудада - әртүрлі салаларда, бірақ үнемі саудада жұмыс істеп жүрді.
Ол не шұлық, не аяқ киім сатты, не құрылыс материалдарының қоймасын басқарды.
Анам Ресейде жұмыс істеді және жиі достары мен жаңа таныстарын қонаққа шақырып, оларға әртүрлі сүйікті тағамдармен дастарқан жайды - негізінен азиялық тағамдар. Бір күні достары оны мұнай өндіруші компанияға аспаз болуға шақырды - оларға оның фирмалық лағманы қатты ұнады.
Бұл оның көптеген адамдарға тамақ дайындаудағы алғашқы тәжірибесі болды.
Дегенмен, жоқ, екінші тәжірибесі, өйткені біріншісі оның жеті адамнан тұратын отбасы: ағаларына, әпкелеріне және анасына тамақ дайындау тәжірибесі болды.
Компания жұмысын тоқтатқан соң, анам Қазақстанға оралып, мансабын аспаздықпен жалғастырып, Астанадағы «Самовар» мейрамханасында бір жыл жұмыс істеді.
Содан кейін ол 50 жасында жұмыссыз қалды, сол кезде оның сүйікті ісі бизнеске айнала бастады.
Мен анамның үйіндегі жүк көліктерінің бір шақырымға созылған кептелісі туралы және Мамулины вкусняшкидің алғашқы 200 метр кеспесін туралы келесі постта айтамын, егер қызық болса :)
Бәрі қалай басталды.
Бірде бизнес басылымының бір журналисі бізге хат жазып, мынадай сұрақ қойды: Сіз аз ғана жылдың ішінде мұндай жетістікке қалай жеттіңіз?
Мен бұл сұраққа қатты таң қалдым, өйткені бүгінгі бизнестің артында тұрған Мамулины вкусняшки 3-4 жылдың ісі емес, анамның көп жылдық тәжірибесі. Мен журналистке мұны түсіндіре алмадым, бірақ бүгін мен барлығы қалай басталғаны туралы пост жазуды жөн көрдім.
Анам үнемі саудада - әртүрлі салаларда, бірақ үнемі саудада жұмыс істеп жүрді.
Ол не шұлық, не аяқ киім сатты, не құрылыс материалдарының қоймасын басқарды.
Анам Ресейде жұмыс істеді және жиі достары мен жаңа таныстарын қонаққа шақырып, оларға әртүрлі сүйікті тағамдармен дастарқан жайды - негізінен азиялық тағамдар. Бір күні достары оны мұнай өндіруші компанияға аспаз болуға шақырды - оларға оның фирмалық лағманы қатты ұнады.
Бұл оның көптеген адамдарға тамақ дайындаудағы алғашқы тәжірибесі болды.
Дегенмен, жоқ, екінші тәжірибесі, өйткені біріншісі оның жеті адамнан тұратын отбасы: ағаларына, әпкелеріне және анасына тамақ дайындау тәжірибесі болды.
Компания жұмысын тоқтатқан соң, анам Қазақстанға оралып, мансабын аспаздықпен жалғастырып, Астанадағы «Самовар» мейрамханасында бір жыл жұмыс істеді.
Содан кейін ол 50 жасында жұмыссыз қалды, сол кезде оның сүйікті ісі бизнеске айнала бастады.
Мен анамның үйіндегі жүк көліктерінің бір шақырымға созылған кептелісі туралы және Мамулины вкусняшкидің алғашқы 200 метр кеспесін туралы келесі постта айтамын, егер қызық болса :)